Złoto inwestycyjne znajduje się w obrocie pod postacią monet bulionowych oraz sztabek. Taka forma ułatwia unifikację i handel złotem.
Wartość złotej monety bulionowej lub sztabki zależy od jej wagi, próby i rynkowej ceny złota. Do najpopularniejszych monet bulionowych należą: Południowoafrykański Krugerrand, Amerykański Orzeł, Kanadyjski Liść klonowy, Wiedeńscy Filharmonicy, Australijski Kangur, Chińska Panda, Brytyjski Suweren. Monety mogą posiadać zadeklarowaną wartość nominalną, która nie ma nic wspólnego z wartością zawartego w nich złota. Produkuje się też monety, na których jest podana tylko zawartość złota, np. 1 uncja (31,1035 g). W przypadku Krugerranda lub Amerykańskiego Orła udział złota w stopie wynosi 91,67% (22 karat), przez co waga monety jest większa niż wskazana ilość kruszcu. Większość monet zawiera złoto próby 999 a nawet 9999 (Kanadyjski Liść Klonowy).
Złoto bulionowe doskonale nadaje się na inwestycję, bowiem cena monety lub sztabki jest ściśle powiązana z rynkowymi notowaniami złota, do których dodawany jest koszt wytworzenia i marża handlowa. W zasadzie większość monet bulionowych nie posiada wartości kolekcjonerskiej, tylko inwestycyjną. Nie ma limitowanych wielkości serii a mennice produkują tyle monet aby sprostać popytowi. Starsze roczniki monet są przedmiotem zainteresowania kolekcjonerów a ich cena jest wyższa niż nowych monet. Do nielicznych wyjątków należy Australijski Kangur, gdzie co rok zmieniany jest wizerunek kangura a poszczególne emisje są limitowane.
Ludność kupuje w celach inwestycyjnych zarówno monety i sztabki. Na rynku są dostępne gramatury sztabek - od 1 grama do 1 kg. Natomiast waga monet zawiera się w przedziale od 1/20 uncji do 1 uncji. Niektóre mennice, na przykład australijska Perth Mint, biją też monety o większej wadze. Osobliwością są monety o podwyższonej jakości wykonania (proof), które nadają się na wytworny prezent. Ich produkcja jest limitowana i dostosowana do popytu.
Jak widać niektóre monety określane, jako bulionowe mogą być unikalne ze względu na limitowaną wielkość serii, rok produkcji, wizerunek na awersie lub rewersie oraz jakość wykonania. To nadaje im wartość kolekcjonerską, co ma wpływ na ich cenę na rynku wtórnym.
Komisja Europejska publikuje co roku listę złotych monet, które są uznane jako monety inwestycyjne. Ma ona moc prawną we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej.
Inwestowanie w złoto poprzez zakup biżuterii nie ma sensu, ze względu na stosunkowa niską zawartość złota w stopie. W Polsce wynosi ona najczęściej 58,5%. Na cenę wyrobu jubilerskiego mają wpływ również inne czynniki, jak koszt misternego wykonania, kamienie, jak diamenty oraz marża handlowa, która może być wysoka i zależy od sklepu. Sprzedaż takiego precjoza jest możliwa po cenie złomu, zatem ze znacznym dyskontem. Ludzie niechętnie rozstają się z posiadaną biżuterią, która ma dla nich wartość sentymentalną. Jednak podczas silnego kryzysu są skłonni zamienić ją na gotówkę akceptując stratę. Taka sytuacja miała miejsce podczas kryzysu finansowego, kiedy ilość złota z recyklingu znacząco wzrosła.